Fasnetssprüche in Baden

Hoorig, hoorig, hoorig isch de Hund!
Und wenn de Hund it hoorig ischt,
no ischt er au it g’sund!

Fünf Paar lederne Strümpf,
fünf Paar lederne Strümpf,
wenn i on verlier, han i all no vier,
vu de fünf Paar lederne Strümpf.
Vier Paar lederne Strümpf,
vier Paar lederne Strümpf,
wenn i on verlier, han i all no drei,
vu de vier Paar lederne Strümpf.

Borschdig, borschdig, 
borschdig isch dia Sau,
ond wenn dia Sau net borschdig isch,
no geit se koane Läberwiischt!

Hoorig, hoorig, hoorig isch dä Säll!
Und wenn dä Säll it hoorig wär, 
no däht mär it wüssä 
wär hoorig wär!

‘s het en Bur en Igel g’schisse,
‘s het im ‘s Fiedle wiescht verrisse!
Drum Bur, schieß kon Igel meh,
oder du häsch ko Fiedle mehr!

Fidi, fadi, Lump am Schtäckä,
Lass mi mol am Schtäckä läckä.
Duäschd die jungi Meidli schreckä.
Lump am Schtäckä,
Meidlischräckä,
Schtäckäläckä...

De Böhler hot e Schiff,
de Böhler hot en Turm;
es isch ko Schiff, es isch kon Turm,
de Böhler hot en (Rege-)Wurm.

De Bücheler, de Bücheler,
de Zeller Narrebeck.
Der schnorred vill und frißt und suuft,
drum isch er au so fett.
Sine Ohre, die sind g’schlitzt und groß,
grad wie en Suppedeller,
es isch halt so und jeder woß,
des isch en räete Zeller.

Vi sa vi vum Renk und Esser
wohnt en große Pfennigfresser.
Der heißt Bosch;
der hot e große Gosch.

Vi sa vi vum Adler
wohnt de Schuster Hafner;
streckt sin griene Bauch raus,
me mont, es wär e Kaufhaus.

Beim Felder Fritz im Gässele
des isch a wahre Schand,
do soachet se des Molkebier
vu nebedra a d’ Wand.

In de Höllstroß Nummro sechs,
do wohnt de Schlegelebäck.
Er streckt sin Asch
zum Fenschter raus,
me mont, es wär en Weck.
Es isch kon, Weck,
es isch kon Weck,
es isch de Asch vom Schlegelebeck.
Do kommt ä Fraule glaufe
und will des Weckle kaufe.
Do schreit de Schlegelebeck:
„Mein Asch isch doch kon Weck!“
Es isch kon Weck, es isch kon Weck,
es isch de Asch vom Schlegelebäck!

Zeller Buebe hond ko Herz,
‘s isch ne au kos g’wachse.
Wenn se ‘s Gässle ufi gont,
pfifet se wie d’ Spatze.

Vegele, Vegele pick am Bom,
bis zum Sunntig z’Obed.
Zeller Buebe gont it hom,
oh wie isch mer plooget!

Uns’re Magd hot Fischle butzt
untere alte Eiche.
‘s isch ere eins ins Schlitzle gschlupft,
etzt ka se nemme seiche.
Zu de Gumper isch se gange,
die hond des Fischle g’fange.
Und eins, zwei, drei,
war’s Schlitzle wieder frei.
Ho Narro!